Vanmorgen in alle vroegte zijn we met z’n allen vertrokken naar het Amerikaanse consulaat in Amsterdam. Milan zei nog half slaperig na een uurtje: Zijn we nu nog niet in Amerika?
Het gebouw staat dichtbij het museumplein, voor Jevi de eerste keer dat hij echt in Amsterdam was. Toen we de parkeergarage uitkwamen zei hij: Wat hebben ze hier chique treinen (een tram)
Ruim op tijd stonden we met onze stapel papieren voor de deur te wachten tot we binnen mochten komen. Een streng kijkende bewaker vroeg door de intercom waarvoor we kwamen en wat onze namen waren. We moesten de jassen los doen en mochten naar binnen komen. Daar moesten we de eerste papieren al laten zien voordat we door mochten. Vervolgens werd alles door een scanner gehaald en mochten we weer door. Bjorn was meteen aan de beurt en mocht zich bij loket 1 melden. Na 5 minuten kwam Bjorn terug en moest ik me melden. M’n verbazing was groot toen ik in het Fries aangesproken werd. Ik voelde me ineens thuis. Nadat ik wat digitale vingerafdrukken had achtergelaten mochten we weer gaan zitten. Wachten tot we weer geroepen werden. 10 minuten later stonden we weer bij de in Canada geboren Fries sprekende meneer en hij vertelde ons dat we door mochten naar het interview. Na ruim een half uur waren we aan de beurt. Ditmaal een zeer vriendelijke Amerikaan. Hij stelde ons een aantal vragen en uiteindelijk met de verlossende woorden: all approved!
Yes! Nu gaat het dus echt allemaal door. Komende week kunnen we een hoop dingen definitief gaan maken. De vlucht kan geboekt worden, het huurcontract van het huis getekend. Jevi inschrijven bij de school en nog veel meer
Expat in Shanghai, China 